Yalnızlık benim seçimim değil mi? Neden şikayet ediyorum?

Sizede çok oluyor mu? İnsanlardan uzak durmak için ekstra çaba sarf ediyorum. Ancak gün geliyor bulup, görüşen çevresi geniş insanları kıskanıyorum. Evet bence bunun adı kıskançlık. İnsanların etrafta eğlendiğini duyunca, hemen eğlence planları yapmaya kalkıyorum. Ben de eğleneceğim onlar görecek. 

Neden?

Ben ki mantıklı geçinen, kimseyi, kimsenin düşünce ve davranışlarını sallamayan bir insan olarak ben  bile neden bu durumlara düşüyorum. Halbuki tek istediğim eve gidip koltuğuma yatıp, miskinlik yapmak. Ama bir yandan da ne etkinlik yapsam diye kuduruyorum.

Bazen hiç kimseyi etrafımda istemiyorum. Bazen istediğim an yanımda olsunlar istiyorum. İnsanlarda oyuncak değil sonuçta. Ara sor, git gör muhabbet et istiyorlar. Neden hiç içimden gelmiyor?

İnsanlarla çok ortak yönüm yok sanırım. Yabani bir insanım kesinlikle. Ama anlamıyorum ya. Madem öyleyim neden bazen bundan kurtulmak istiyorum.

Kendimden vazgeçiyorum. Kendimden vazgeçmeye kalkıyorum. 

Yalnızlık benim seçimim değil mi? Neden şikayet ediyorum?

Var mı aranızda ben gibi? Bulabildiniz mi bir yolunu?